Akira - pożegnanie

Moja kochana sunieczko! Moje maleństwo! Dziękuję Ci za wszystko, dziękuję, że byłaś ze mną!
Krótko, niedawno skończyłaś dwa lata i z tej okazji zrobiliśmy Ci piękne urodziny. W ciągu tych dwóch lat, połowę tego czasu byłyśmy w rozłące, ja w Tokio, a Ty w Polsce. Ale kontakt miałam z Tobą codziennie. Cieszyłam się, że wracam do domu głównie z Twojego powodu. Jak przyjeżdżałam do domu najpierw na mnie szczekałaś, tak jakbyś krzyczała z pretensjami, że zostawiałam Ciebie. Dopiero później zaczynałaś się cieszyć i piszczeć z radości.
Byłaś mądra, inteligentna, uważnie mnie obserwowałaś, miałam wrażenie, że rozumiałaś moje gesty i miny a najbardziej czekałaś na słowo "idziemy".
Wiedziałaś, że to hasło do zabawy, do spaceru po lesie, do szalonych zabaw po ogrodzie... a wieczorem zawsze uważnie mnie obserwowałaś i czekałaś kiedy ruszę do sypialni. Biegłaś za mną po schodach do góry i  byłaś tam pierwsza, i długo nie dawałaś mi czytać, zawsze zmuszałaś mnie do zabawy. Przynosiłaś zabawki, chwytałaś poduszkę i zmuszałaś do zabawy.
Byłaś moją radością, słońcem i całym światem... i nagle wszystko się skończyło. Koniec, nie ma już nic! W pewnym sensie z mojej winy, co mnie ogromnie boli i czego nie mogę sobie darować.
Wybacz kochana Akusiu, wybacz mój skarbie i czekaj na mnie, gdziekolwiek jesteś, bo kiedyś się spotkamy. Jestem tego pewna...